اتصالات گالوانیزه به دلیل پوشش روی (زینک) که به سطوح فلزی اعمال می‌شود، مقاومت بالایی در برابر زنگ زدن (کروداسیون) دارند. این مقاومت به عوامل زیر برمی‌گردد:

    پوشش محافظتی روی: پوشش روی به عنوان یک لایه نازک بر روی سطوح فلزی ایجاد می‌شود و از تماس مستقیم سطوح فلزی با آب و هوا و اکسیژن جلوگیری می‌کند. زینک به عنوان ماده گالوانیزه‌کننده در فرآیند گالوانیزه کردن به عنوان قطب آندی عمل می‌کند و به سطوح فلزی چسبیده و از تماس آنها با مواد مؤثر در زنگ زدن جلوگیری می‌کند.

اتصالات گالوانیزه (Galvanic Action): در حضور آب و هوا، روی به عنوان کاتد و زینک به عنوان آند در یک فرآیند گالوانیزه با یکدیگر واکنش می‌دهند. این فرآیند گالوانیزه عمل می‌کند و به عنوان یک مانع فیزیکی و الکتریکی در برابر زنگ زدن عمل می‌کند.

    اولویت خوردگی: زینک به عنوان یک فلز کمتر اراده‌ای نسبت به روی به خوردگی تمایل دارد. بنابراین، اگر پوشش روی تخریب شود و سطوح فلزی زیر آن آشکار شود، زینک ابتدا خوردگی کرده و سطوح را محافظت می‌کند.

    مقاومت در برابر تماس معدنی: زنگ زدن معمولاً در تماس با مواد معدنی اتفاق می‌افتد. پوشش گالوانیزه به دلیل مقاومت خود در برابر اکسیداسیون با مواد معدنی، از خوردگی ناشی از تماس با این مواد معدنی جلوگیری می‌کند.

    مقاومت در برابر تغییرات محیطی: اتصالات گالوانیزه مقاومت خوبی در برابر تغییرات محیطی مانند رطوبت، دما و شرایط جوی دارند و پوشش روی به عنوان یک مانع مؤثر در برابر اثرات مخرب این تغییرات عمل می‌کند.